1. Budowa światłowodu

Medium transmisyjne światłowodu stanowi czyste szklane włókno kwarcowe wykonane z dwutlenku krzemu (o kołowym przekroju), w którym światło jest zamknięte przez otoczenie nieprzezroczystym płaszczem centralnie położonego rdzenia. Dla promieni świetlnych o częstotliwości w zakresie bliskim podczerwieni współczynnik odbicia światła w płaszczu jest mniejszy niż w rdzeniu, co powoduje całkowite wewnętrzne odbicie promienia i prowadzenie go wzdłuż osi włókna.

Włókna światłowodowe klasyfikuje się według ich średnicy, tłumienności, dyspersji, zakresu zmian współczynnika załamania oraz liczby prowadzonych modów (promieni wiązki świetlnej).

Średnicę światłowodu określaną w mikronach podaje specyfikacja kabla zarówno dla rdzenia, jak też powłoki zewnętrznej. Dla współcześnie produkowanych światłowodów jednomodowych średnica rdzenia wynosi od 4 do 10 µm, przy średnicy powłoki od 75 do 125 µm. Dla światłowodów wielomodowych o skokowej (jednorodna struktura rdzenia) lub gradientowej (rdzeń niejednorodny) zmianie współczynnika odbicia średnica rdzenia mieści się w zakresie od 50 do 1000 |im, średnica zewnętrzna płaszcza natomiast zależy od struktury wewnętrznej i wynosi:

od 125 µm do 140 µm dla światłowodów ze współczynnikiem gradientowym,
od 125 µm do 1050 µm dla światłowodów ze skokowym współczynnikiem odbicia.

Najczęściej spotykana, znormalizowana średnica zewnętrzna płaszcza światłowodu wynosi 125 µm, a średnica płaszcza z pokryciem lakierowym – 250 µm.

następny punkt »