Podsumowanie

W modelu M1 należy zmodyfikować regułę wiązania nazw. Chodzi o zachowanie zasady zamienialności (substitutability).

• Przykładowo, obiekt Prac jest jednocześnie obiektem Osoba. Informacja o tej zależności jest przechowywana w modelu M1 w dwóch miejscach: (1) klasy, które przechowują nazwy należących do nich obiektów; (2) relacje KK i OK.
  

W terminach operacji na ENVS zmieniona reguła wiązania oznacza, że o ile w pewnej sekcji stosu znajduje się binder o nazwie Prac, zaś wiązana jest nazwa Osoba, to binder ten uczestniczy w procesie wiązania tak samo, jakby był to binder o nazwie Osoba.

M1 wprowadza nową zasadę otwierania i usuwania sekcji na ENVS. Jeżeli operator niealgebraiczny przetwarza obiekt posiadający identyfikator i, to na wierzchołek stosu środowisk wkładane są nie tylko bindery nested(i), ale poniżej wierzchołka stosu są ulokowane sekcje z binderami do własności klas tego obiektu w odpowiedniej kolejności,

Jak dotąd, tylko podejście stosowe jest przystosowane do koncepcji obiektowości zakładającej dynamiczne role obiektów, określanej przez nas jako model M2.

Pozostałe podejścia, takie jak obiektowe algebry, nie tylko nie rozważają takiej koncepcji, ale są niespójne w stosunku do prostszego modelu M1.

Zmiana w stosunku do modeli M0 i M1 polega na sposobie zapełniania bazowych sekcji stosu. W tym przypadku sekcja bazowa ENVS musi zawierać bindery do wszystkich ról obiektów, gdyż identyfikatory startowe (zbiór R) obejmują wszystkie aktualne role wszystkich obiektów.

W modelu M2 obiekt występuje wyłącznie jako konglomerat ról, z jedną wyróżnioną rolą główną.