Wstęp

W modelach składu obiektów przyjmiemy omówioną wcześniej zasadę relatywizmu obiektów oraz zasadę wewnętrznej identyfikacji. Wyróżnimy w związku z tym trzy elementarne pojęcia:

• Wewnętrzny identyfikator obiektu. Wewnętrzny identyfikator jest nadawany automatycznie przez system i nie posiada żadnej semantyki w świecie zewnętrznym. Będzie służył wyłącznie do identyfikacji obiektów znajdujących się wewnątrz pamięci komputera. W niniejszym wykładzie nie będziemy zajmować się budową identyfikatorów ani też ich specjalizowaniem w zależności od charakteru obiektu lub rodzaju pamięci. Zbiór wszystkich identyfikatorów będziemy oznaczac I.
  
  
• Zewnętrzna nazwa obiektu. W odróżnieniu od wewnętrznego identyfikatora, zewnętrzna nazwa jest nadawana przez projektanta bazy danych, programistę, administratora itp., jest ściśle powiązana z modelem koncepcyjnym lub biznesowym aplikacji działających na bazie danych i posiada (nieformalną) semantykę w świecie zewnętrznym. Np. taką nazwą może być Klient lub Zarobek. W odróżnieniu od wewnętrznego identyfikatora, zewnętrzna nazwa nie musi być i zwykle nie jest unikalna. Zbiór wszystkich nazw będziemy oznaczać N.
  
  
• Wartość atomowa. Wartość atomowa jest z naszego punktu widzenia niepodzielna, nie posiada wyróżnialnych składowych. Zbiór wszystkich wartości atomowych będziemy oznaczać V. Identyfikatory będziemy oznaczać literką i, nazwy będziemy oznaczać literką n, zaś wartości atomowe będziemy oznaczać literką v (te oznaczenia będą ewentualnie uzupełnione indeksami).