« poprzedni punkt |
Elektroniczna wymiana danych (Electronic Data Interchang - EDI) polega na wymianie standaryzowanych elektronicznych dokumentów handlowych, m.in. przez wykorzystanie sieci Internet między partnerami biznesowymi. EDI jest wykorzystywane w handlu elektronicznym w segmencie Business-to-Business, dlatego tymi systemami zainteresowały się najpierw wielkie firmy. Częstotliwość zawierania kontraktów i przeprowadzania rozmów handlowych w międzynarodowych koncernach jest wysoka, a więc i oszczędności uzyskiwane dzięki korzystaniu z EDI są duże, np. w postaci redukcji kosztów własnych ponoszonych na łączność i wymianę informacji między firmami. Małe i średnie firmy zaczęły wprowadzać EDI trochę później, częściowo w wyniku presji ze strony dużych firm, których są partnerami (dostawcami, pośrednikami, odbiorcami).
Wyróżnia się następujące rodzaje dokumentów EDI:
Etapy komunikacji EDI obejmują takie czynności, jak:
Powstały trzy następujące generacje EDI:
Generacja I
Generacja II
Generacja III
Ujednolicenie formatu przesyłanych informacji i danych jest najważniejszym i niezbędnym czynnikiem warunkującym rozwój i korzystanie z EDI. Partnerzy wykorzystują do tego celu jednakowe standardy i oprogramowanie, umożliwiające ich tworzenie. Handel elektroniczny ma charakter globalny, niezbędna jest więc standaryzacja o zasięgu międzynarodowym. W różnych organizacjach międzynarodowych (UE, WTO, OECD itd.) powołano specjalne komórki zajmujące się nadzorowaniem EDI oraz jej standaryzacją. Opracowano standardy EDI: EDI-FACT - popierany przez UE i ONZ - standard międzynarodowy oraz ANSI X12 - standard amerykański. Powstały także nowe inicjatywy, których celem jest utworzenie standardu na podstawie XML, tzn. XML-EDI. Ponieważ XML jest zbyt elastyczny, inicjatywy standaryzacyjne miały na celu ukierunkowanie tej elastyczności, aby można było wymieniać informacje dowolnego typu, informacje jednego typu były tak samo reprezentowane (np. Electronic Business XML - ebXML). Oprócz rozwiązań ogólnych, pojawiły się rozwiązania branżowe, które standaryzują konkretne komunikaty, np. SWIFT, RosettaNet, Automotive Industry Action Group, Health Level Seven,Open Travel Alliance.
Tabela 1. Elementy składowe dokumentu EDI
Rodzaj |
Wyjaśnienie |
Przykład |
Pole danych |
Podstawowy element informacji nie podlega dalszemu podziałowi |
Nazwisko, ulica, miasto, kod pocztowy |
Segment |
Tworzą go powiązane między sobą dane pełni rolę integratora pokrewnych ze sobą danych pozwala odróżnić podobne dane tworzące inny segment |
Adres odbiorcy (nazwisko, ulica, miasto, kod pocztowy), drugi adres odbiorcy |
Wiadomość |
Zestaw transakcyjny, czyli: zestaw wszystkich segmentów stanowiący kompletny dokument elektroniczny odpowiednik papierowego dokumentu (np. faktury, polecenia przelewu, avisa, reklamacji) |
Adres odbiorcy, drugi adres odbiorcy |
Koperta |
Nagłówek umieszczany na początku powiązanych ze sobą wiadomości oraz stopki kończące każdą wiadomość |
|
Przemysł motoryzacyjny, przemysł elektroniczny oraz transport są sektorami gospodarki, w które w największym stopniu doceniły elektroniczną wymianę dokumentów. Kraje, w których odnotowano największe wykorzystanie EDI odnotowano w USA i krajach Europy Zachodniej (Wielkiej Brytanii, Niemiec i Holandii).
Korzyści, wynikające z zastosowania EDI, są następujące:
Problemy związane z zastosowaniem EDI są następujące:
« poprzedni punkt |