« poprzedni punkt 


13. Elektroniczna wymiana danych

Elektroniczna wymiana danych (Electronic Data Interchang - EDI) polega na wymianie standaryzowanych elektronicznych dokumentów handlowych, m.in. przez wykorzystanie sieci Internet między partnerami biznesowymi. EDI jest wykorzystywane w handlu elektronicznym w segmencie Business-to-Business, dlatego tymi systemami zainteresowały się najpierw wielkie firmy. Częstotliwość zawierania kontraktów i przeprowadzania rozmów handlowych w międzynarodowych koncernach jest wysoka, a więc i oszczędności uzyskiwane dzięki korzystaniu z EDI są duże, np. w postaci redukcji kosztów własnych ponoszonych na łączność i wymianę informacji między firmami. Małe i średnie firmy zaczęły wprowadzać EDI trochę później, częściowo w wyniku presji ze strony dużych firm, których są partnerami (dostawcami, pośrednikami, odbiorcami).

Wyróżnia się następujące rodzaje dokumentów EDI:

Etapy komunikacji EDI obejmują takie czynności, jak:

Powstały trzy następujące generacje EDI:

Generacja I

Generacja II

Generacja III

Ujednolicenie formatu przesyłanych informacji i danych jest najważniejszym i niezbędnym czynnikiem warunkującym rozwój i korzystanie z EDI. Partnerzy wykorzystują do tego celu jednakowe standardy i oprogramowanie, umożliwiające ich tworzenie. Handel elektroniczny ma charakter globalny, niezbędna jest więc standaryzacja o zasięgu międzynarodowym. W różnych organizacjach międzynarodowych (UE, WTO, OECD itd.) powołano specjalne komórki zajmujące się nadzorowaniem EDI oraz jej standaryzacją. Opracowano standardy EDI: EDI-FACT - popierany przez UE i ONZ - standard międzynarodowy oraz ANSI X12 - standard amerykański. Powstały także nowe inicjatywy, których celem jest utworzenie standardu na podstawie XML, tzn. XML-EDI. Ponieważ XML jest zbyt elastyczny, inicjatywy standaryzacyjne miały na celu ukierunkowanie tej elastyczności, aby można było wymieniać informacje dowolnego typu, informacje jednego typu były tak samo reprezentowane (np. Electronic Business XML - ebXML). Oprócz rozwiązań ogólnych, pojawiły się rozwiązania branżowe, które standaryzują konkretne komunikaty, np. SWIFT, RosettaNet, Automotive Industry Action Group, Health Level Seven,Open Travel Alliance.

Tabela 1. Elementy składowe dokumentu EDI

Rodzaj

Wyjaśnienie

Przykład

Pole danych

Podstawowy element informacji

nie podlega dalszemu podziałowi

Nazwisko, ulica, miasto, kod pocztowy

Segment

Tworzą go powiązane między sobą dane

pełni rolę integratora pokrewnych ze sobą danych

pozwala odróżnić podobne dane tworzące inny segment

Adres odbiorcy (nazwisko, ulica, miasto, kod pocztowy),

drugi adres odbiorcy

Wiadomość

Zestaw transakcyjny, czyli:

zestaw wszystkich segmentów stanowiący kompletny dokument elektroniczny

odpowiednik papierowego dokumentu (np. faktury, polecenia przelewu, avisa, reklamacji)

Adres odbiorcy,

drugi adres odbiorcy

Koperta

Nagłówek umieszczany na początku powiązanych ze sobą wiadomości oraz stopki kończące każdą wiadomość

 

Przemysł motoryzacyjny, przemysł elektroniczny oraz transport są sektorami gospodarki, w które w największym stopniu doceniły elektroniczną wymianę dokumentów. Kraje, w których odnotowano największe wykorzystanie EDI odnotowano w USA i krajach Europy Zachodniej (Wielkiej Brytanii, Niemiec i Holandii).

Korzyści, wynikające z zastosowania EDI, są następujące:

Problemy związane z zastosowaniem EDI są następujące:


« poprzedni punkt