W pomieszczeniach zamkniętych dźwięk zwykle ulega odbiciom od ścian pomieszczeń. Zatem, aby uniknąć odbić, buduje się tzw. komory bezechowe, w których ściany przygotowywane są tak, by pochłaniać dźwięk.

Odbicia dźwięku powodują zmiany kierunku rozchodzenia się dźwięku, co zilustrowano na poniższym rysunku (Whitaker, Benson 2002).

Odbicie dźwięku od powierzchni następuje zgodnie z zasadą, iż kąt padania jest równy kątowi odbicia. Prawo to działa również wtedy, gdy powierzchnia odbijająca ma pewne nierówności, które są niewielkie w porównaniu z długością fali. Jeśli długość fali jest porównywalna z wielkością nierówności powierzchni, odbicia zostają rozproszone we wszystkich kierunkach. Gdy długość fali jest mała w porównaniu z wielkością nierówności powierzchni odbijającej, wówczas prawo równości kąta padania i odbicia stosuje się z uwzględnieniem tych nierówności powierzchni. Powyższe zasady zilustrowano na poniższym rysunku (Whitaker, Benson 2002):

1. w przypadku, gdy nierówności powierzchni są niewielkie w porównaniu z długością fali,
2. w przypadku, gdy długość fali jest porównywalna z wielkością nierówności powierzchni,
3. w przypadku, gdy długość fali jest mała w porównaniu z wielkością nierówności powierzchni odbijającej.