Omówimy tutaj ogólne podejścia do programowania rozproszonego, pojęcie "middleware" oraz rolę i znaczenie serwerów aplikacji. Skupiamy się na świecie aplikacji biznesowych, bowiem to one właśnie stanowią większość współczesnych, złożonych systemów rozproszonych. Materiał ma charakter opisowy i przeglądowy. Konkretne zastosowania i programistyczne przykłady będą podane w dalszych wykładach.

1. Koncepcyjne pole współczesnych aplikacji biznesowych

• aby w ogóle można było uzyskać działający system,
• aby był on rozwijalny i adaptacyjny,
• aby można było go stworzyć w realnym czasie i przy realnych kosztach,
• aby był on funkcjonalnie sprawny w użytkowaniu, rozsądny kosztowo w utrzymaniu i rozwoju..

Rozwój koncepcji informatycznych ( wysłuchaj opisu)

2. Architektura N-warstwowa

Zalety podziału na warstwy: funkcjonalna separacja, zwiększenie stopnia ponownego użycia (różne warstwy mogą pośrednio udostępniać usługi świadczone przez jakąś inną warstwę), skalowalność (modularna struktura), abstrakcja i hermetyzacja (zmiany implementacyjne w danej warstwie nie wpływają na komunikowanie się z nią przez inne warstwy i klientów)   Pzykładowe typy warstw: prezentacja wsparcie prezentacji (obsługa różnych interfejsów komunikacyjnych np. GUI, WWW, komórki), logika biznesowa, wsparcie logiki biznesowej (np. dodatkowe przetwarzanie danych) dostęp do danych Uwaga: w każdej warstwie mogą być wyróżnione podwarstwy.

3.  Potrzeba middleware - oprogramowania pośredniczącego

• zapewnia odpowiednią komunikację między warstwami,
• realizuje komunikację pomiędzy rozproszonymi częściami systemu (m.in. zdalne wywołanie procedur, metod, obsługa komunikatów),
• zarządza transakcjami,
• zapewnia niezawodność (obsługa błędów sieciowych, klastering),
• zarządza dostępem (autoryzacja i uwierzytelnienie),
• pozwala na łatwe, na logicznym poziomie identyfikowanie zasobów,
• zarządza cyklem życia komponentów (obiektów) - kiedy mają powstawać, kiedy mają ginąć itp.
• zarządza trwałością - utrwalanie komponentów, opisujących stany systemu,
• zapewnia dynamiczne wdrażanie komponentów (system w trakcie działania może zmieniać swój kształt i funkcjonalność),
• umożliwia integrację z innymi systemami (już istniejącymi w firmie).

• programy (aplikacje lub fragmenty aplikacji) działają  równolegle (np. w sieci),
• jak z jednego programu przekazać informacje do innego?
• w szczególności jak z jednego fragmentu programu spowodować wykonanie innego fragmentu, znajdującego się w innym miejscu sieci (np. na innym komputerze) ?

1. Można napisać serwer, który będzie pośredniczył między aplikacjami (to jest w pewnym sensie własny middleware). Trzeba biedzie przy tym wymyślić jakiś protokół komunikacji (specyfikacja) i zapewnić aby aplikacje do tej specyfikacji się stosowały. Czy warto? czasem dla specyficznych drobnych problemów - tak. Ale nie jest to ogólne rozwiązanie.
2. Można skorzystać z gotowego middleware'u, najlepiej takiego, który stanowi otwarty standard.

4. Architektura N-warstwowa, technologie i serwery aplikacji w J2EE

• oparcie logiki biznesowej na programowaniu komponentowym (Enterprise Java Beans są komponentami realizującymi logikę biznesową),
• zapewnienie środków integracji z innymi systemami biznesowym oraz aplikacjami "spadkowymi".
• kontenery zajmują się zarządzaniem komponentami (aplikacji WEB lub logiki biznesowej),

Inny podział na:
warstwę klienta,	zazwyczaj traktowane jaka "Warstwa prezentacji"; jej odseparowanie pozwala zazwyczaj skupić się na prezentacji bez koniecznego wchodzenia w szczegóły logiki biznesowej
warstwę aplikacji WEB,		tymi warstwami zarządza serwer J2EE
warstwę logiki biznesowej,	jej odseparowanie pozwala skupić się na rozwiązywaniu problemów biznesowych
warstwę EIS	istniejąca informacyjna infrastruktura firmy - systemy zarządzania bazami danych, ERP (enterprise resource planning), systemy transakcyjne itp.
	źródło: Sun

• EJB - specyfikacja Enterprise Java Beans (w tej chwili nowa wersja 3.0) opisuje sposób programowania komponentów logiki biznesowej, działających w środowisku rozproszonym i zarządzanych przez kontener EJB.
• Serwlety i JSP - technologie tworzenia komponentów aplikacji Web
• JMS - Java Messaging Service API,
• JMX + Mgmt. - Java Management Extensions - zarządzanie aplikacjami Javy, umożliwiające m.in łatwiejszą komunikację w środowiskach rozproszonych, dynamiczne konfigurowanie aplikacji i systemów oraz ich rozbudowę na zasadzie plug-in,
• JTA - Java Transaction API - zarządzanie transakcjami,
• JAF - Java Beans Activation Framework (głównie dla potrzeb Java Mail),
• SAAJ - Soap with Attachments for Java (realizacja specyfikacji SOAP) - niskopoziomowe narzędzia, raczej używane pośrednio z poziomu JAX-RPC,
• JAX-RPC - Java API for XML based RPC -  bazujące na protokole SOAP i transporcie  HTTP - zdalne wywołanie metod i dostęp do serwisów (web serwisy)
• JAXR - Java API for XML Registries -  dostęp do Web-rejestrów (m.in. opisujących web serwisy),
• Connectors (JCA - Java Connectors Architecture) - architektura łączników, pozwalająca na integrowanie aplikacji J2EE z istniejącymi systemami firmy. Razem z JAX-RPC umożliwia eksponowanie istniejących systemów w formie web serwisów,
• Java Persistence API -  programistyczne środki utrwalania obiektów w konwencji odwzorowania obiektowo-relacyjnego (O/R mapping),
• StAX - Streaming API for XML (połaczenie zalet podejścia DOM i SAX).

5. Podsumowanie

• rozwojem ogólnych koncepcji informatycznych, nakierowanym na  tworzenie współczesnych skalowalnych systemów rozproszonych (w tym z koncepcją Service Oriented Architecture),
• architekturą n-warstwowa.
• rolą i znaczeniem warstwy pośredniczącej (middleware),
• funkcjami serwerów aplikacji,
• strukturą i funkcjonalnością serwerów aplikacji J2EE.

6. Zadania