Home

Naginata
IAIDO
IAIDO jest to jedna z nielicznych, czysto japońska, sztuka narodowa polegająca na szybkim dobywaniu i cięciu mieczem. Powstała około roku 1500 za przyczyną wojownika Hayashizaki Jinsuke Minamoto no Shigenobu (1545-1618). Nauczał on sposobów błyskawicznego wyjmowania miecza z pochwy i zadawania cięcia w nieprzerwanym ruchu. Zaatakowani samuraje często byli bezbronni i niezdolni do użycia techniki kenjutsu. Nauka ta stała się bardzo popularna. W ślad za pierwszą szkołą powstały następne. W okresie Edo (1603-1867) charakteryzującym się pokojowymi rządami i rozkwitem arystokratycznej grupy - samurajów, iaido przybrało formę ćwiczeń duchowych. Zginęło także wiele tradycyjnych szkół. Dla każdego samuraja miecz był zawsze czymś więcej niż zwykłą bronią. Była to oznaka rangi, męskości, uosobienia honoru i lojalności, której się poświęcił. Był zawsze synonimem piękna i siły, a także celem prowadzącym do duchowego oświecenia. Młody samuraj uczył się, że będąc w innym domu obraziłby gospodarza, wyjmując zza pasa swój miecz i kładąc go rękojeścią w jego stronę. Obrazą było także przekroczyć miecz leżący na podłodze lub dotknąć obcego miecza bez zgody jego właściciela. Samuraj nigdy nie pozwalał dotknąć swego miecza komukolwiek innemu. Było to oznaką braku szacunku i mogło doprowadzić do pojedynku. Iaido zostało stworzone, by nauczać wygrywania we właściwym momencie, kiedy miecz opuszcza saya; przybierając właściwą pozycję, bezzwłocznie odpowiadając na nagłe zagrożenie. Jest to również szkoła kształtująca charakter ćwiczącego, ucząca szybkiego podejmowania decyzji oraz konsekwencji w działaniu. Koncentracja, wewnętrzna harmonia, dążenie do doskonałości, to cechy każdego treningu prowadzące zarazem do budowy silnej osobowości oraz harmonii pomiędzy ciałem a umysłem. Iaido jest japońska odmiana szermierki prowadzonej przy użyciu miecza. Jest zarazem jedna z japońskich sztuk walki określanych wspólnym mianem budo. Początki iaijutsu, znanej tez pod nazwa battojutsu, jako realnej sztuki walki zaistniały wraz z wysubtelnieniem się sztuki wytwarzania mieczy, co stworzyło przesłanki rozwoju nowych błyskawicznych technik dobywania broni. Tradycja iaido, przekazywana z pokolenia na pokolenie szermierzy, swój największy rozwój zawdzięcza twórczym dokonaniom Hayashizaki Jinsuke Shigenobu, który około 400 lat temu stworzył pierwsza usystematyzowana szkole iaijutsu, wznosząc te umiejętność na wyżyny pozwalające na uznanie jej za samodzielna sztukę walki. W późniejszym czasie rozwinęło się wiele różnych szkól, spośród których 25 przetrwało do dzisiaj. W odróżnieniu od sztuki kendo, gdzie przeciwnicy staja naprzeciwko siebie, uzbrojeni w bambusowe miecze shinai, gdzie okoliczności szermierczego pojedynku (sposoby i miejsca ataku) są ściśle określone regulaminami, a zawodnicy są chronieni przez solidne protektory, iaido jest pojmowane jako sztuka walki prawdziwym mieczem z cala różnorodnością akcji zaczepnych możliwych do zastosowania przez potencjalnego, atakującego znienacka przeciwnika. Iaido jest sztuka przewidywania ataku przeciwnika, obrony i własnego kontrataku. Opanowanie tej sztuki miało na celu skuteczna obronę przed nagłym atakiem z zaskoczenia, możliwa nawet wówczas, gdy atakowany zaabsorbowany był akurat wykonywaniem codziennych, pokojowych czynności, takich jak spacer, odpoczynek, rozmowa, spożywanie jedzenia itp. Skuteczność obrony w takiej sytuacji wymagała umiejętności operowania dystansem, wyczucia kierunku ataku przeciwnika, doskonałego opanowania chwytu własnej broni - oraz - połączenia wszystkich elementów pracy ciała i miecza w harmonijna całość, umożliwiająca nagle wkroczenie w akcje przeciwnika w najodpowiedniejszym momencie. Ostateczny cel opanowania sztuki iaido, nie miał jednak w swym założeniu wyłącznie skutecznego odparcia akcji przeciwnika przez zabicie go w rewanżu, zakładał natomiast takie psychiczne panowanie nad sytuacja, aby potencjalny agresor zrezygnował z zamierzonej akcji. Założenie to dobrze oddaje dawne określenie sztuki iaido, która była również nazywana saya-no-uchi, czyli „chwycenie pochwy miecza", działanie mające na celu zachowanie pokoju bez konieczności jego dobywania. Iaido jest nierozerwalnie związane z kendo, zwłaszcza dla tych, którzy pragną osiągnąć mistrzostwo w sztuce miecza. Spośród wielu wartościowych szkól iaido (np. Muso Shiden Ryu, Muso Jikiden Eishin Ryu, Tamiya Ryu, Hoki Ryu itd.), opanowanie których uniemożliwiają tempo i warunki współczesnego życia, dla pożytku ćwiczących kendo opracowano formy zsyntetyzowane, oddające istotę iaido i pozwalające na zrozumienie podstawowych technik stosowanych w różnych szkołach. W 1968, a następnie w 1977 roku dwie komisje złożone z jedenastu mistrzów miecza stowarzyszonych w Zen Nippon Kendo Renmei (Ali Japan Kendo Federation) połączyło podstawowe techniki różnych szkól w 7, a następnie w 10 form. Tych 10 kata zawiera 90 procent podstaw iaido. Jednakowoż zrozumienie najgłębszej istoty tej sztuki umożliwia dopiero intensywny trening starych szkól, w których prawdziwy duch iaido przejawia się w całej pełni.
Projekt i wykonanie: Dawid Domitrz, Bartosz Generowicz, Piotr Gołgowski